Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs;
categorie poëzie
Dorien de Wit
[foto links]
Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs;
categorie proza
Tjeerd Posthuma
[foto rechts]
[Klik op naam winnaar voor juryrapport]
De winnaars van de Hollands Maandblad Beurzen worden jaarlijks op voordracht van de redactieraad van Hollands Maandblad, na consultatie van de redacteur, aangewezen door het bestuur van de Stichting Hollands Maandblad. De Hollands Maandblad Beurzen zijn tussen 2003 en 2009 mogelijk gemaakt door het Dr. Hendrik Muller’s Vaderlandsch Fonds en worden vanaf 2009 mogelijk gemaakt door de Stichting Hollands Maandblad, daarbij tussen 2013 en 2017 gesteund door het R.O. van Gennep Fonds.
De Hollands Maandblad Beurzen worden uitgereikt aan jonge, eeuwig jonge dan wel debuterende auteurs die de afgelopen jaargang in Hollands Maandblad hebben gepubliceerd en de bijzondere aandacht van de redactieraad hebben getrokken met hun werk. De Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurzen (€ 1000,-) en kunnen de categorieën poëzie, proza, essayistiek, alsook combinaties daarvan betreffen.
Het doel van de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurzen is om het schrijverschap van de laureaten te stimuleren, en om bij te dragen aan een duurzame literaire band tussen hen en Hollands Maandblad.
Dorien de Wit (1976)– bekroond met de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs, categorie poëzie. Deze laureaat maakt, onder andere als medewerkster vanHollands Maandblad,reeds een aantal jaren bij fijnproevers furore op diverse terreinen van de letteren en schone kunsten. Sterker nog: zij is een waarachtig multitalent, zoals Hollands Maandblad er de afgelopen zestig jaar diverse heeft gekend. Het werk van deze laureaat gaat in al zijn verschijningsvormen over iets dat wonderwel past bij dit blad. Om haar eigen woorden te gebruiken, houdt zij zich bezig met de onbeantwoordbare vragen; vragen die gaan over en voorbij de grenzen van onze waarneming, ons bewustzijn en ons denken. Haar oeuvre omspant een palet dat loopt van proza naar audiowandelingen, van collages naar video, en van tekeningen naar poëzie. En in haar poëzie komt dat spectrum aan bezigheden wellicht het meest geconcentreerd tezamen als taal die het beeld vangt, als strofen die het geluid in woorden vertalen en als woorden die een collage vormen van alle onbeantwoordbare vragen des levens. Net als alle andere domeinen waarin zij zich beweegt, heeft de laureaat ook in haar poëzie hier geheel op eigen kracht een individuele toon en een idiosyncratisch timbre gevonden. Ter illustratie een fragment uit het gedicht met de prachtig ambigue titel ‘Vertrek’:
zei jij niet: steeds hetzelfde korstje openkrabben is vragen om littekens
van herhaling komt hoe dan ook slijtage
samen hetzelfde rondje lopen tot de vloer sleets wordt
tot er een geul ontstaat onder je voeten, geleidelijk
een diepte waar je aan went
de drang met mijn vingers eindeloos
cirkels op de muur te tekenen onderdruk ik niet meer
ik denk aan de voet van de madonna
wegsmeltend onder de aanraking van duizenden handen
wat slijt eerder: mijn vingers of de muur?
De jury weet het antwoord niet op dergelijke onbeantwoordbare vragen des levens, maar iets zegt ons dat deze laureaat nog meer van zich zal doen spreken dan zij nu al doet. Vandaar dat de jury de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorie poëzie vol overtuiging toekent aan Dorien de Wit.
Tjeerd Posthuma (1991) – bekroond met de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs, categorie proza. Deze laureaat deed reeds eerder van zich spreken, wat heet: vanaf zijn zestiende jaar schreef hij dialogen voor Sesamstraat, terwijl hij nadien bijdroeg aan televisieprogramma’s als Het Zandkasteelen De Meisjes van Thijs,en ondertussen ook nog zijn eerste roman schreef en de tweede thans in de maak is. Uiteraard is de jury uitsluitend gericht op goed geschreven stukken die ergens over gaan in het eigen tijdschrift. En die produceerde deze laureaat in de afgelopen jaargang met ruime hand. Schijnbaar moeiteloos weet hij in zijn verhalen het menselijk tekort in het hart te raken. Zijn toon en timbre zijn uitermate eigentijds, maar zijn thematiek betreft onmiskenbaar de tijdloze vergeefsheid van het menselijk bestaan. Bij deze opgewekte schrijver voor Sesamstraat gaat het in Hollands Maandbladover de pijn van een onbeantwoorde liefde in het schellinkje van een theater, om de radeloosheid van een voetbalvriendschap die ingehaald wordt door de tijd, om de afdaling in zelfdestructie van een man alleen in een slaapstad. En dan was er die monoloog in appjes waarin een jongeman tegen een ex wier telefoon uit staat, kond doet van zijn avonturen met een zwaluw die zijn zolderkamer binnenvloog. Hij weet het diertje op het nippertje te redden, maar niet zichzelf. Zijn laatste appjes van die avond gaan zo:
– Ik heb al zo lang niet meer zo gehuild
– Sorry. Dit interesseert je natuurlijk niet meer. Ik ben een vervelende zeur
– Als je maar weet dat ik dat nooit heb willen zijn.
– Ik verwijder je nummer
– Zwaai naar me in de regen
– Ook al is dat verdrietig.
– Ik zal je geen kus meer geven.
– Dat app ik vooral tegen mezelf
Deze laureaat toont ons kortom een universum waarin de echtheid van de existentie ons tegemoet schrijnt, met al de gebreken en al de onvolmaaktheden, maar ook met al het hoopvol menselijk geploeter op zoek naar, ja naar wat eigenlijk? Vandaar dat de jury de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorie proza unaniem en vol overtuiging toekent aan Tjeerd Posthuma.