Skip to Content
Essay

Vijftig jaar

Utrecht, 20 september 2024 Beste Alexander, Op een woensdagmiddag in Wildschut, een ouderwets Amsterdams café, zitten wij tegenover elkaar. Buiten klettert de regen naar beneden. Ik vertel je over mijn overgrootvader: een joodse diamantslijper uit Amsterdam. Hij was lid van de eerste vakbond van Nederland: de Diamantbewerkersbond (ANDB), voorloper van de huidige FNV. Hij kon…

Poëzie

Gedichten

* En dan gebeurt het. Ik pak alles in en schenk het weg. Ik acht mij bevoegd om dit te doen. Ik houd weinig voor mezelf, enkel wat ik aan mijn lichaam kan dragen. Ik zal niet rusten. Ik zal lopen. Ik zal in beweging blijven. Ik zal de wereld uitputten. Ik zal niet rusten.…

proza

Masha van De Muurtjes

Op zaterdagvoormiddag stond Masha Ketel aan de bushalte van de Komvest. Daar stopt alleen de bus naar Assebroek. Het was een uur of 10 en wij hadden verzameld in het Ruzettepark, aan de overkant. Kenneth en ik zaten op een bank, Dirk en Daniël lagen op hun buik in het gras. We waren op Mark…

  • Novembernummer

    Deze maand o.a. een nieuwe briefwisseling van Yasmin Ait Abderrahman & Alexander Rinnooy Kan, een woord van de corrector, proza van o.a. Liesbeth Immink, Ineke Upperman, Sarah Andrea Desplenter en debutant Rudi Ooms én poëzie van Myrte Leffring, Willem Thies en Max Niematz. Prachtig geïllustreerd door Elka Oudenampsen!

redactioneel

Deze maand

‘In het bos hing een kruidige geur van positief bederf,’ schrijft Frans Pointl (1933-2015) over een herfstige Haarlemmerhout in De hospita’s. Het najaar was goed begonnen met deze door mij nog onontdekte auteur, die ‘gewoon’ een paar keer in Hollands Maandblad had gestaan. Het was nog broeierig warm, begin september, maar het spooky season was…

Uit het archief

Essay

Carry van Bruggen

Renate Rubinstein viert haar derde verjaardag in Berlijn als Carry van Bruggen op haar eenenvijftigste sterft in 1932. Wat hebben een Duitssprekende peuter en een depressieve Nederlandse middelbare vrouw op dat moment met elkaar gemeen? Dan nog niets, maar later: onnoembaar veel. De eerste keer dat Renate, voor zover ik weet, de naam van Carry…

Poëzie

Gedichten

They killed Kenny Mijn schoonmoeder zit in haar sta-opstoel voor het raam. Buiten is de zon en dertig graden, maar zij is liever binnen, want buiten is zo ver, en er zijn daar allemaal mensen. Weet je wat ik zo zielig vind? vraagt ze. Ik weet wel een paar dingen, die ik niet opnoem en…

proza

Mevrouw Stevens daalt de trap af

Die ochtend marcheerde mevrouw Stevens vastberaden door de lange, koude gang die het hoofdgebouw van de school doorkliefde. Aan weerszijden hingen de jassen van leerlingen aan haakjes als roerloze toeschouwers van haar eenzame parade. Het was het eerste jaar dat mevrouw Stevens godsdienstles gaf op de gemeentelijke basisschool waar haar vader directeur was geweest toen…