De literatuur heeft een ingewikkelde relatie met de politiek-maatschappelijke actualiteit. Ze wordt immers verondersteld los van tijd en plaats woorden te geven aan onze zoektocht naar een betekenisvol leven. Een al te directe link met de politieke verwikkelingen van deze tijd ondermijnt de zeggingskracht die het literaire verhaal behoort te hebben. Bovendien geldt voor fictieschrijvers…
Na 1917 was Oekraïne even vrij en zelfstandig, maar na dertien machtswisselingen in Kyiv werden de Russen weer de baas. Om het volk voor de communistische zaak te winnen werd een ‘wortelings’-politiek gevoerd: ruim baan voor Oekraïense taal en cultuur, in tijd gelijk opgaand met een geliberaliseerde Nieuwe Economische Politiek. Eind jaren twintig maakten de…
Percy was iemand die de stad opvrat. Voorbijgangers kregen een lik van hem en met zijn lange haardos wuifde hij iedereen toe. Ik bungelde aan hem, volgde hem overal. Maar zijn tanden laat hij vooralsnog niet zien. Nu leid ik hem omzichtig een zijingang van het Oosterpark binnen. Deze entree heeft geen poort, waardoor je…
Deze maand actuele essays van Thomas von der Dunk en Rien Fraanje over Duitsland. Dito poëzie uit Oekraïne: Oksano Stomina en in het slot van Arie van der Ents (Niet) vermoorde Dichters Almanak. Poëziedebuut van Ilkiz Erdoğan, en naast haar: A.E. Westerling, Gerry van der Linden, Annet Zaagsma, Patrizia Vespa, Louise Glück & Lisa Rooijackers. Proza van Dick Laterveer, Feija Smit, Leo Ludo van Damme & Hans Oversloot!
Lees literatuur, lees Hollands Maandblad!
Ah, het treintje van Renon/Ritten uit 1907: zigzaggend door bossen met uitzicht op de Dolomieten. Het is zonnig. Hier bracht Freud de zomer van 1911 door, hij moet in hetzelfde treintje hebben gezeten. Zijn hotel in Collalbo waar hij aan Totem en taboe werkte en zijn huwelijksjubileum vierde, bestaat nog steeds: Bemelmans-Post. Mijn vader raadde…
Steun cultuur, steun Hollands Maandblad!
Een blast from the past van medewerker én lid van de redactieraad
Discussie & uitreiking van de schrijversbeurzen.
‘Zou je niet ooit een dikke pil willen schrijven?’ Deze vraag krijg ik regelmatig van lezers, redacteuren, uitgevers, collega-schrijvers, familieleden en vrienden. Mijn repliek is over het algemeen halfslachtig: een volledig antwoord geef ik nooit en meestal zeg ik maar iets om de vraagsteller af te wimpelen. Waarom ik ontwijkend reageer op die goedbedoelde maar…
Dit zachte ook zonder dat we het beseffen hunkeren wij voortdurend naar dit vertrouwde zachte dat het gewicht dat wij torsen, ons logge lichaam blijft verwelkomen en onze stappen dempt niets meer dan blote huid van aarde is dit door zon, regen en wind geduldig verkruimelde waarop het gras, het mos, alle planten en bomen…
In Eindhoven stappen we in een roze Airbus die ons naar Belgrado vliegt. Ik ben uitgenodigd voor het Kikinda Short Story Festival, dat behalve in de hoofdstad plaatsvindt in een vergeten gehucht op de grens met Roemenië en Hongarije. Het festival is in augustus 2013 maar al in november 2012 krijg ik de uitnodiging. Ik…