Pension Romeo

Lees meer proza

Toelating
Lieke van den Krommenacker

De eerste keer dat ik mijn nieuwe studentenstad zag, was ik 24 en moest mijn pubertijd nog beginnen. Ik stapte de trein uit en liep langs het Groninger Museum een drukke winkelstraat in. Ter hoogte van een Noord-Afrikaanse kruidenier aan de ene en een antiquariaat aan de andere kant werd ik overvallen door een sensatie…
Licht en schaduw
Heleen Eggelte

Mijn vriend had in een galerie een vrouw ontmoet die hij helemaal wilde ontdekken, zoals hij dat noemde. Hij wilde haar ontdekken zonder dat hij zijn relatie met mij opgaf. Ze kon vast beter schilderen dan ik, maar ik wilde niet kinderachtig doen. Op de academie had iedereen een open relatie. Al onze vrienden vonden…
De Schreeuw
Dick Laterveer

Percy was iemand die de stad opvrat. Voorbijgangers kregen een lik van hem en met zijn lange haardos wuifde hij iedereen toe. Ik bungelde aan hem, volgde hem overal. Maar zijn tanden laat hij vooralsnog niet zien. Nu leid ik hem omzichtig een zijingang van het Oosterpark binnen. Deze entree heeft geen poort, waardoor je…

Ondergoed van Damart
Sarah Andrea Desplenter

We hadden nooit een nauwe band, mijn schoonzus en ik. Maar aan haar ziekbed vonden we een evenwicht, een vorm van wederzijdse zachtheid. Haar moed raakte me, en het meest van al haar verontschuldigende glimlach. Ik bracht de juiste geschenken mee. Het was geen ultieme verleidingspoging. Ik dacht na en de tijd was beperkt. Het…
Vandaag leren we over de hond
Sarah Andrea Desplenter

Ik was Dr. Oetkerpizza’s aan het kiezen toen ze naast me kwam staan. Natuurlijk herkende ik haar onmiddellijk, maar ik negeerde haar. Ik had tijd nodig. ‘Marcel? Weet je nog wie ik ben? Nog steeds die hese fluisterstem. Van een aan keelkanker lijdende souffleur, zei mijn moeder. Ik knikte en pakte twee pizza’s, met spinazie,…
Deze maand
Sarah Andrea Desplenter

Wanneer ik de zee zie en ruik, heb ik daar geen gedicht bij nodig. Evenmin woorden over de wind. Geen verzen over stilte in het bos. Een man met zware stapschoenen maakte aantekeningen. ‘Inspireert deze tekst u?’ vroeg ik hypocriet. Het bleek een vogelaar die de roep van de wielewaal aanstreepte. In een half verduisterde…